Дали некогаш сте се запрашале зошто вашето куче ве гледа постојано, со буден и внимателен израз? Можеби додека јадете, додека се облекувате за излегување или дури додека одмарате. Иако причините може да бидат различни, сите тие се длабоко поврзани со силната врска што кучињата ја градат со своите сопственици.
Погледот е обид за комуникација
Кучињата се неверојатно прилагодени на луѓето и постојано нè „читаат“. Тие ги следат нашите гестови, изрази и енергија, обидувајќи се да откријат што ќе се случи следно. Токму затоа, нивниот поглед не е случаен – тој е средство за комуникација и следење на вашите намери. Вашето куче очекува сигнал, команда или едноставно – контакт.
Очекуваат команда или награда
Особено кај кучиња кои се тренирани со позитивно поткрепување, погледот е јасен показател на подготвеност за соработка. Тие ве гледаат затоа што знаат дека наредбата како „седни“ или „дојди“ може да значи пофалба, храна или игра. Погледот е воедно и потсетник: „Тука сум, подготвен сум!“
Кога сакаат нешто од вас
Понекогаш, погледот на кучето е сличен на тивко барање. Дали е време за прошетка? Или можеби е гладно? Ако се насочи кон вратата, чинијата или вас – веројатно ви порачува нешто. Кучињата многу брзо учат како да го користат својот поглед за да добијат внимание или нешто конкретно. Во некои случаи, тоа може да биде и форма на „манипулација“ – ако знаете дека обично му давате залак од својата чинија кога ќе ве погледне, тој ќе го повторува тоа однесување.
Погледот открива и емоции
Кучешкиот поглед може да биде и длабоко емоционален. Преку очите, тие искажуваат љубов, приврзаност, но и страв или вознемиреност. Ако погледот е мек, придружен со опуштено тело и повремено трепкање – тоа значи дека вашето куче се чувствува безбедно и блиску со вас.
Но, ако ве гледа со затегнато тело, без трепкање, особено додека чува храна или играчка – тогаш тоа е предупредување. Во такви случаи, избегнувајте директен контакт со очи, бидејќи може да се толкува како закана. Тоа е дел од нивната природна комуникација за поставување граници.
