Skip to main content
Живот

Утре Свети Арсениј ја спушта благодатта врз оние што го повикуваат – ги услишува оние што се затрупани со грижи, кои се без работа или без надеж

22/11/2025  21:25

Преподобен Арсениј Кападокиски, големиот подвижник и чудотворец од Кападокија, е роден во селото Фараса и целиот свој живот го посветил на служењето на Бог и на народот што му бил доверен. Познат по својата тивка кроткост и необична духовна сила, тој ги утешувал сиромашните, ги лечел болните и ги заштитувал оние што страдаат од неправда.

Неговиот белег на светителството најмногу дошол до израз за време на прогонствата и страдањата на христијаните во Мала Азија, кога непрестано се молел, благословувал и чудотворел таму каде што човечката надеж се гаснела. Арсениј заминал од овој свет во 1924 година, оставајќи зад себе силно духовно наследство кое денес се чува и почитува меѓу православните верници.

Дел од моштите на Свети Арсениј се чуваат во манастирот „Свети Јован Богослов“ во Суроти, близу Солун. Моштите на светителот ги нашол неговиот духовен наследник, Старец Пајсиј, чиј мошти, исто така се во манастирот во Суроти, близу Солун.

На кого е заштитник и покровител
Во православната традиција, Преподобен Арсениј Кападокиски се смета за силен застапник на оние што се соочуваат со неправди, болести, семејни немири и сиромаштија.

Посебно е почитуван како помошник на луѓе кои поминуваат низ тешки периоди на неизвесност, кога вратите се затворени, а срцето е обземено со грижи.

Верниците го опишуваат како „чувар кој никогаш не спие“ за оние што со вера го повикуваат неговото име, особено тогаш кога човечката поддршка недостасува, а божествената милост е единствената утеха.

Во моменти кога нема работа, а душата тоне во грижи, молитвата кон Свети Арсениј станува извор на духовна сила, утеха и надеж. Таа ја потсетува секоја скрушена душа дека Божјата промисла никогаш не доцни, туку мудро ги води чекорите на човекот кон она што е најдобро за неговото спасение.

Молитва за невработените и отпуштените

Молитвата кон Арсениј не е само молба за работно место, туку и повик за мир во срцето, храброст и доверба дека Бог ги гледа сите наши борби и тивко го подготвува нашиот пат.

Молитвата на Свети Арсениј Кападокиски за невработените и отпуштените не претставува само барање за материјална поткрепа, туку и духовна преобразба. Таа е тивок разговор со небото, исповед на човечката немоќ и повик за божествена сила да се продолжи напред.

Многу народни преданија ја опишуваат оваа молитва како „покривка врз немирното срце“, додека верниците ја нарекуваат и „патоказ за оние што по темнината чекорат кон светлината“. Преку неа, Свети Арсениј станува близок сопатник на сите што тивко и со смирение го бараат своето место под сонцето, доверувајќи ја својата судбина во рацете на Господ.

Како да се прими благодат утре на денот на Свети Арсениј
Утрешниот ден, посветен на Преподобен Арсениј Кападокиски, во православната духовност се смета за момент кога небото е особено блиску до оние што искрено го бараат Божјото милосрдие. Традицијата учи дека за да се прими благодат, најважно е срцето да се отвори во мир, во покајание и во тивка благодарност.

Се советува овој ден да се помине во мир и воздржаност, со искрена мисла упатена кон светителот, без гнев и без горчливи зборови.

Добро е да се запали свеќа пред икона, дома или во храм, да се посети манастир во чест на светителот, и во тишина да се изговори неговата молитва или макар едноставна молба:

„Свети Арсеније, моли го Бог за мене“.

Духовните извори додаваат дека е многу благословено ако човек тој ден направи едно мало добро дело – тивка милостиња, збор на утеха или помош кон некој во нужда – затоа што, како што велат, „милоста ги отвора небесните двери“.

Во текот на утрешниот ден добро е да се воздржите од непотребни расправии, да не жалите за минатите неуспеси и да не создавате во себе немир.

Свети Арсениј се почитува како светец на мирот, на довербата и на тивкото предавање во Божјите раце, па затоа најголемата благодат се прима токму тогаш кога душата се смирува и кога со искрено срце се признава својата немоќ пред Господ. Во таа тишина, каде нема гордост туку само надеж, се раѓа благодатта што го укрепува човекот, го осветлува неговиот пат и го подигнува тогаш кога најмногу има потреба.