Министерот за внатрешни работи, Панче Тошковски, разреши седум началници, помошници началници и командири во полицијата, образложувајќи дека со тоа ќе се спречи нивно влијание врз истрагата за трагедијата во дискотеката во Кочани. Но, ова отвора клучно прашање: ако тие можеа да влијаат врз истрагата, тогаш зошто самиот министер, кој ги назначил на тие позиции, не ја презема истата одговорност и не поднесува оставка?
Политичка одговорност или маневар за дефокус?
Решението на Тошковски да ги смени овие високи полициски функционери изгледа како маневар за дефокусирање на јавноста од клучното прашање – како е можно министерот да не сноси никаква одговорност, кога токму тој ги именувал разрешените лица? Доколку тие биле поставени на позиции кои сега, наводно, би можеле да ја загрозат истрагата, тогаш логично е дека одговорноста за нивниот избор е токму на министерот.
Дополнително, ако присуството на овие функционери можело да влијае на истрагата, тогаш истото треба да важи и за Тошковски, кој има уште поголема институционална моќ. Наместо да понесе одговорност, министерот останува на функцијата, додека низата пропусти на полицијата во организирањето на безбедноста за настанот сè уште не се расчистени.
Истражни мерки насочени во друг правец
Покрај кадровските смени во МВР, Тошковски најави и претреси во Министерството за економија и во општината, во потрага по документи поврзани со дискотеката во која се случи трагедијата. Додека ова може да биде легитимен чекор во истрагата, останува отворено прашањето зошто фокусот не е ставен и на постапките на МВР во вечерта на настанот. Јавноста има право да знае зошто немало соодветен безбедносен план и кои биле пропустите што доведоа до катастрофалниот исход.
Одговорноста не смее да биде селективна
Ако министерот смета дека сменетите функционери можеле да влијаат на истрагата, тогаш истиот принцип мора да важи и за него. Како највисок одговорен во секторот за безбедност, неговата одлука да остане на функција додека ги разрешува своите подредени изгледа како обид да се избегне лична одговорност. Наместо да се жртвуваат пониски функционери, мора да се отвори суштинска дебата за политичката и институционалната одговорност во овој случај. Дали разрешувањата се вистински чекор кон правда, или само стратегија за министерот да остане недопрен?
