Анксиозноста не е резервирана само за возрасните. И децата можат да ја доживуваат, но често на многу суптилен и прикриен начин. Повремена нервоза е нормален дел од растењето, но скриената анксиозност може сериозно да влијае на детскиот сон, училишниот успех и односите со врсниците.
Многу деца вешто ги кријат своите грижи зад насмевка, молк или тежнење кон совршенство, што им го отежнува на родителите препознавањето на проблемот. Затоа е важно да се научи да се препознаат тивките сигнали кои откриваат дека детето се бори со анксиозност.
Постојана потреба за потврда
Прашања како „Дали си сигурен/на дека ќе бидеме добро?“ или „Вети ми дека нема да ми се налутиш?“ често се знаци на длабока несигурност. Анксиозните деца ги повторуваат истите прашања, иако го знаат одговорот, бидејќи потврдата им донесува краткорочен мир.
На родителите може да им помогне мирен одговор и истовремено учење едноставни техники за самоутешување, како длабоко дишење или водење дневник. Таквиот пристап го зајакнува чувството на сигурност и гради отпорност кон неизвесноста.
Перфекционизмот како маска на страв
Некои деца претерано тежнеат кон совршенство, во училиште, спорт или хобија, не затоа што се амбициозни, туку затоа што се плашат да направат грешка. Дури и најмала грешка може да предизвика силен вознемиреност, поради што избегнуваат активности во кои не се сигурни дека ќе бидат најдобри.
Перфекционизмот така станува нивен начин на контрола. Наместо нагласување на резултатите, важно е да се поттикнува трудот, креативноста и упорноста и да им се напоменува дека грешките се нормален и неопходен дел од учењето.
Необјасниви главоболки, болки во стомакот или замор
Децата многу често го изразуваат емоционалниот стрес преку физички симптоми, особено кога уште не знаат јасно да ги опишат своите чувства. Ако главоболките, болките во стомакот или исцрпеноста најчесто се јавуваат пред училиште или социјални активности, можно е да станува збор за анксиозност.
Ако лекарски преглед не ја открие причината, корисно е нежно да се разговара за нивните стравови и да се следи кога се појавуваат симптомите. Безбедна средина во која детето може без срам да ги сподели грижите е клучна за спречување хронични тегоби.
Повлекување од општеството и избегнување ситуации
Ако детето нагло почне да се повлекува, одбива дружење или минува сè повеќе време само, тоа може да е знак дека се бори со внатрешен немир. Стравот од осуда или непријатност често ги наведува да измислуваат причини за да избегнат училиште или настани.
Наместо наметнување обврски, важно е да им се признае нивните чувства и да им се пружи поддршка со порака како: „Во ред е да се чувствуваш нервозно, ќе бидам со тебе“. Постепеното изложување на социјални ситуации, со охрабрување, може да помогне во враќање на самодовербата.
Проблеми со сонот
Тешкотии со заспивање, будења во текот на ноќта или лоши соништа често се придружници на анксиозноста. Навечер, без дневни пречки, грижите делуваат поголеми, а мислите поинтензивни. Смирувачка вечерна рутина, која може да вклучува пригушени светла, читање или музика, може да помогне детето да се релаксира. Разговор пред спиење за она што го загрижува дополнително ги намалува тензиите и олеснува поспокоен сон.
