По три години судска постапка, сопружниците Иво Шегота и Младен Кочиќ успеаја да постигнат статус на згрижувачки родители и посвоија две деца без соодветна родителска грижа! Тие станаа првата хомосексуална двојка што успеа да добие и да реализира статус на згрижувачи на деца.
Веста е потврдена од повеќе страни, но тие самите не сакаа да ги потврдат или да ги коментираат овие информации, држејќи ги своите ветувања дека откако ќе станат згрижувачки родители, нема да излезат во јавноста за да ги заштитат децата што ќе ги згрижат што е можно повеќе.
Шегота и Кочиќ долго време сакаа да станат родители, односно да посвојат дете – сè уште се води правна битка околу нивното барање, па во исто време тие поднеле барање за статус на згрижувачко семејство. Згрижувачките родители не се родители посвоители: тие обезбедуваат дом и грижа за децата чиишто биолошки родители биле лишени од правото да живеат со своите деца (обично поради занемарување или злоупотреба), но не биле лишени од родителска грижа, што значи дека тие имаат право да одржуваат односи со децата и одреден период за да се „поправат.”
Кога двајцата аплицирале за згрижување во надлежниот Центар за социјална заштита во 2017 година, сè изгледало ветувачко: Центарот ги примил без никакви проблеми, покрената била стандардна постапка, парот ги помина сите пропишани проверки и добил позитивно мислење дека се соодветни за згрижувачко семејство, што требаше да биде проследено со задолжително образование и добивање лиценца.
Меѓутоа, наместо да им додели лиценца, Центарот одеднаш ги извести дека „не постојат законски предуслови за покренување постапка за дозвола затоа што се во животно партнерство“, а животните партнери не се наведени во Законот за згрижување како можни згрижувачки родители: тоа се самохрани, оженети и вонбрачни партнери.
Тие апелираа до Министерството, но тој ја поддржа одлуката на Центарот. Потоа, тие покренаа постапка пред Управниот суд. На крајот на декември 2019 година тие ја извојуваа првата победа: Управниот суд донесе пресуда на која веќе не е можна жалба, и со која се поништуваат претходните одлуки и се враќа предметот на повторно судење.
– Законодавецот никаде не пропишал одредена сексуална ориентација, па не е логично на самец, кој има иста сексуална оријентација како тужителите, да му е издадена дозвола за згрижување, доколку ги исполнува законските услови, додека за тужителите не биле ниту испитани законските услови поради ставот дека животните партнери не можат да бидат згрижувачко семејство, се вели во пресудата.
Двојката веднаш повторно контактирала со Центарот за социјална заштита и се шокирала кога Центарот повторно ги одбил еден месец подоцна, со неверојатно објаснување за многу правни експерти дека Центарот „не може да донесе одлука што не се заснова на примена на законски одредби, туку врз основа на мислењето на судот“.
Тие пак се жалеле на Решението, но Министерството повторно ги одби.
Но, тогаш Уставниот суд пресуди: судовите и другите надлежни тела се должни да им овозможат на истополови парови да бидат згрижувачи под истите услови како и сите други, одлучија уставните судии.
