Чудата поврзани со Света Петка интригираат многумина, а еве неколку приказни на луѓе кои тврдат дека тоа им помогнало…
Чудата поврзани со Света Петка се случуваат со векови, а секој ден слушаме исповеди „за жената во црна наметка“.
Денеска ви ја пренесуваме приказната за луѓето на кои им се појавила Света Петка:
„Офицер на ЈНА и тогашен припадник на неприкосновената Партија, бил затекнат на колена на подот на белградската капела вкопана во карпата под ѕидините на тврдината Калемегдан, посветена на Света Петка. Кога еден од верниците го прашал како тој, како воен човек, може толку слободно да ги изразува своите верски чувства и покрај тоа што Партијата му забранува да го прави тоа, тој одговорил: ‘Оваа црквичка ми го спаси животот’.
За време на Втората светска војна бев нападнат од германска патрола овде и бев бркан од полициски кучиња кои ми беа на потпетиците. Спасот го побарав во оваа пештера – црквичка која немаше ни врата да ме заштити од кучињата. Втрчајќи во црквата, очекував кучињата да влезат и да ме растргнат пред да дојде патролата. Сепак, кучињата пристигнаа и лаеја, но не отидоа подалеку од прагот.
Потоа пристигнала полиција и еден од нив влегол внатре со пиштол и батерија. Во тој момент од некаде пред мене се појави жена во црна наметка и стоејќи пред мене ја рашири својата наметка за да ме заштити. Војникот шараше со батеријата над мене и преку сите ѕидови и агли на капелата, и не ме виде. Бев невидлив за него! Војниците си заменија, а жената во црно исчезна. Дури по два часа собрав храброст да ја напуштам капелата, не знаејќи дали се моите гонители наоколу, но надвор сè беше мирно и имаше смирувачки ефект.
Подоцна дознав дека оваа мала црква е посветена на Света Петка. Гледајќи во иконата, видов дека е облечена во црна наметка и така ја препознав. Таа ми го спаси животот и затоа доаѓам овде да и се заблагодарам“.
Приказната од селото Витановац кај Краљево, која сепак завршила среќно, е необична и зачувана на ист начин:
„Домаќинката на семејството излегла на пат да го чека автобусот со кој требало да пристигне нејзиниот сопруг, да му мавне од автобус никаде да оди во селото, туку да брза дома поради некоја обврска. Бил празник додека го чекала автобусот, се случило комбе да налета на неа, да ја отфрли настрана и таа останала да лежи без свест.
Таа се освестила во болница, токму во моментот кога ја примала инјекцијата. По заминувањето на медицинската сестра, покрај креветот останала ‘жената во црна наметка’.
‘Требало да ти настрада детето, но ти си го заменила, не го тужи возачот што те прегази. Кога ќе оздравиш, оди во црквата Света Петка и запали свеќа… Зошто си работела во петок? И зошто воопшто работиш во недела?’.
Кога заспала, пациентката ја видела внатрешноста на црквата Света Петка и распоредот на иконите на ѕидот. Кога излегла од болница, отишла во црквата Света Петка и му кажала на попот за тоа“.
Како еден од поновите, има и пример на студент на Академијата за музика кој бил болен од леукемија:
Авторите на монографијата „Света Петка петок – српска слава и заштита на верниците“ како еден од многуте примери на чуда го наведуваат случајот со една млада девојка која боледувала од леукемија:
„По многу напори лекарите рекле дека не можат повеќе ништо. Тогаш родителите згмечени од болката се упатиле кон чудотворниот лекар, моштите на преподобната Мајка Параскева во градот Јаши, со силна вера, со молитви и солзи, да им ја излечи нивната ќерка.
Во текот на два месеца свештениците на Соборната црква и родителите заедно со ќерката се молеле на Бога и на преподобниот за исцелување. По жестоки молитви, девојката била потполно излечена од леукемија, така што сите лекари се чуделе, а на почетокот на следната година се вратила во Академијата, на предавања“.
Минуваат векови, а приказната за светителката сè уште ги инспирира срцата на верниците. И ја зајакнува верата, враќајќи нè, повторно и повторно, кон нејзината суштина.
