Некогаш, Први мај – Меѓународниот празник на трудот – се одбележуваше со голема свеченост, воени паради, масовни собири на работници и манифестации придружени со музика и празнична атмосфера. Во поранешна СФР Југославија, а со тоа и во СР Македонија, овој ден беше еден од најзначајните државни празници, симбол на работничката борба и солидарност.
Во Македонија, Први мај сè уште е државен празник. До 2006 година, се празнуваше два дена – 1 и 2 мај – а од 2007 година се одбележува само еден ден. Со текот на времето, формата на прославата се промени – од маршеви и говори, кон опуштени и семејни излети во природа.
Вообичаено, граѓаните овој ден го користат за одмор на свеж воздух. Секој град има свои традиционални излетнички локации, најчесто зелени ливади покрај реки или шуми, каде луѓето палат скара, пеат, играат и го прославуваат Денот на трудот во весела атмосфера.
Слична традиција постои и во многу европски земји. Во Северна и Централна Европа, на пример, ноќта пред Први мај се слави како Валпургина ноќ – празник на плодноста, природата и огнот. Луѓето палат логорски огнови, се собираат на отворено, пеат и слават до раните утрински часови.
Иако духот на први мај се променил низ децениите, симболиката останува: празник што ги слави трудот, солидарноста и борбата за работнички права.
