Лекарите долго време ги советуваат луѓето кои сакаат да ослабат да престанат да јадат по зајдисонце, правејќи го ручекот најзначајниот оброк во денот.
Сега истражувачите од Универзитетот во Каталонија (UOC) и Универзитетот Колумбија укажаа на уште една значајна придобивка од овој совет за метаболичкото здравје, откривајќи дека консумирањето најмалку 45 проценти од дневните калории по 17 часот се меша со способноста на телото да го регулира нивото на шеќер во крвта.
Јадењето храна подоцна во текот на денот, особено навечер, може драстично да го зголеми ризикот од развој на дијабетес. Новите откритија би можеле да обезбедат научна поддршка за периодично постење, што вклучува избегнување на доцна вечера.
Околу 10 проценти од Американците го следат наизменичниот пост како режим на исхрана. Вообичаено е да се ограничи внесувањето храна на шест до осум часа на ден, на пример од 11 до 17 часот или до 19 часот. Луѓето кои практикуваат интермитентен пост имаат тенденција да консумираат поголем дел од нивните калории порано во текот на денот.
Еден од авторите на истражувањето, др. Дијана Дијаз Рицоло изјавила: „Способноста на телото да ја метаболизира гликозата е ограничена ноќе, бидејќи лачењето на инсулин се намалува и чувствителноста на нашите клетки на овој хормон се намалува поради деноноќниот ритам, кој е координиран со часовникот во нашиот мозок и е поврзано со периодите на денот и ноќта“.
Резултатите од истражувањето беа објавени во списанието Nutrition and Diabetes, а беа опфатени 26 луѓе на возраст од 50 до 75 години кои беа со прекумерна тежина или дебели и имале преддијабетес или дијабетес тип 2. Луѓето се поделени во две групи: оние кои јадат рано и оние кои јадат доцна. Тие јаделе исти видови храна и иста количина на калории, но во различни периоди од денот. За време на тестот за гликоза, оние кои јаделе после 17 часот имале повисоки нивоа на гликоза, што укажува на пониска толеранција на гликоза.
Од друга страна, наизменичното постење се покажа дека значително ја подобрува способноста на телото ефикасно да ја користи гликозата од храната и инсулинот за управување со нивото на шеќер во крвта, делумно затоа што ги поттикнува луѓето да го завршат оброкот релативно рано, околу 17 часот.
Со ограничување на временската рамка за јадење и продолжување на времето без храна, телото може поефикасно да ја обработува гликозата. Истражувачите додадоа дека храната што вообичаено се јаде доцна навечер е покалорична и често обработена, „што може да објасни зошто јадењето доцна ја зголемува телесната маса и масното ткиво“.
Д-р Дијаз Рицоло изјавил: „Досега, личните диететски одлуки се засноваа на две главни прашања: колку јадеме и каква храна избираме“.
Со оваа студија, нов фактор во кардиометаболното здравје почнува да станува сè поважен: кога јадеме. Луѓето кои доцна јадат нездрава храна имаат побавен метаболизам на калории. Нивните тела, исто така, покажуваат знаци кои промовираат складирање на маснотии и го намалуваат разградувањето на мастите, што може да доведе до зголемен раст на маснотиите, според студијата на Харвард.
Во неделите пред студијата на Харвард, 16 дебели или со прекумерна тежина следеа фиксни распореди за спиење и јадење. Секој учесник доживеал рано и доцно јадење, што им овозможило на истражувачите да ги проучат ефектите од времето на оброците на истите поединци. Резултатите покажаа дека јадењето доцна го намалува лептинот, хормон кој сигнализира ситост и влијае на хормоните кои го регулираат апетитот, правејќи ги учесниците погладни со текот на времето.
Овие промени може потенцијално да влијаат на ризикот од развој на дебелина, што е клучен фактор на ризик за дијабетес тип два.
