Search

Актерката Костовска се огласи од државен карантин: Кога не истоварија пред хотел во центар на Скопје планина ми се симна од плеќите

Познатата македонска актерка и пејачка Ана Костовска на својот фејсбук раскажа за патешествието кое го имала од Белград до пристигнувањето во Скопје во времето на забрани, полициски часови, карантини… поради пандемијата со коронавирусот. Таа е сместена во државен карантин од каде се огласи со фејсбук статус да ја раскаже својата приказна:

Дечки, конечно добив машина и можам на раат да напишам што имам на ум, а можеби некому ќе биде од полза, да донесе одлука или да процени во врска со прашања кои сите не засегаат.

Трети ден се наоѓам во хотел „Ибис“ во центарот на Скопје, во т.н. државен карантин. Ќе бидам тука уште (14-3) 11 дена, сама, во удобна и опремена соба, тв, интернет, сет на средства за чистење, маски, гел, три оброци дневно, секојдневно мерење на температура, дозвола да ми се донесат работи кои ми недостасуваат (со забрана за алкохол, фаст фоод итн). Така јас денес добив лаптоп, слатки, овошје, сокчиња, дури и една кока-кола (имам син како добар син, а и брат, тешко кој го нема, Боже чувај ги и сите вас што ве знам и што не ве знам)…

Заборавам на се лошо во земјичево наше и ми навираат само убавите работи, луѓе, места, води и планини… Нејсе, патувањето од Белград до Табановце беше стресно, ризично, неизвесно. Имав гаранција од релевантен фактор дека на граница ќе потпишам самоизолација и ќе ме пуштат дома, но информацијата беше погресна, односно, со оглед на тоа дека работите се менуваат од саат во саат, очигледно беше сменета. Заправо, од пред, еве, три дена, нема мозност за САМОИЗОЛАЦИЈА, туку се оди во ДРЖАВЕН КАРАНТИН…

Приказните околу тој фамозен државен карантин, кои ги слушав во Србија, а пратев и што се случува во мкд, беа застрашувацки -стационар, кампови, логори, од страшно пострашно… Неколкуте саати кои ги поминав на граница во мала просторија (со мене бесе Влатко од Велес, со слична авантура како и мојата), беа мачни, не ни кажуваа каде ќе не водат, но имаа милост да не не заклучат. „Кај ќе бегаме бе дечко…биди реален“😊

Кога не истоварија пред хотел у центар на Скопје, планина ми се симна од плеќите. Кога ја видов екипата која не пречека на влезот, опремена, љубезни гласови зад маските, гледаш во очите дека се озбилни но сочувствителни… Инструкции и права и обврски. Срдечен поздрав и до гледање. Секој ден ни се мери температура.

Муабетот ми е дека прв пат откако сево ова почна, почувствував дека некоја умна глава и топло срце просудува и носи добри одлуки. Бев спремна да поднесам многу полоши услови, само да дојдам што поблиску до моите најблиски, ќе издрзав и камп и не знам што… Но, ова е за мене потврда дека можам да верувам на планот на одговорните во градов и државава. Тоа луѓе, чувајте се… се гледаме, нели.

Треба да знаете
Последни објави